Veel mensen herkennen het gevoel: eten als troost, eten bij stress, eten om emoties te verdoven. Maar hoe leer je nu echt omgaan met emotie eten? Sandra’s verhaal is een inspirerend voorbeeld van hoe je deze vicieuze cirkel kunt doorbreken en een gezonde relatie met eten kunt opbouwen.
De late dienst in het verpleeghuis had Sandra uitgeput. Eindelijk lag ze in bed, maar de rust was van korte duur. Ze hoorde de wekker afgaan en het was tijd, de ochtend riep alweer. Man en kinderen moesten de deur uit, en de ochtendspits was zoals altijd een chaos. Ruzies, gehaastheid, en Sandra die de boel draaiende probeerde te houden.
Toen het huis eindelijk leeg was, voelde Sandra de spanning nog door haar lijf gieren. Zelf had ze amper gegeten. Snel een paar boterhammen met Nutella en dan even uitblazen op de bank. Maar voor ze het wist, was er alweer een uur voorbij. De ontbijttafel stond nog vol, de was was niet gedaan en zelf was ze nog steeds niet aangekleed. Ze voelde zich moe, uitgeblust en schuldig. Waarom lukte het haar toch niet om het gezellig te houden aan tafel?
De vicieuze cirkel van diëten en emotie eten
Haar blik viel op een pak gevulde koeken. Zou ze…? Sandra baalde van alles: de ruzies thuis, de relatie met haar man en vooral van haar eigen lichaam. Dat laatste leek het makkelijkst op te lossen: ‘gewoon’ weer een dieet. Wat kilo’s kwijtraken en dan zou ze zich vast beter voelen. Toch?
Maar de diëten werkten niet. Elk dieet leek minder effectief dan het vorige, en zodra ze stopte, zaten de kilo’s er zo weer aan. De standaard adviezen kende ze inmiddels uit haar hoofd:
“Koop die gevulde koeken dan gewoon niet.” Ja, makkelijk gezegd.
“Volg dieet X, mijn buurvrouw viel er superveel mee af!” Leuk voor de buurvrouw, maar bij haar werkte het niet.
“Vervang je maaltijden door shakes.” Geprobeerd. Resultaat? De hele dag hoofdpijn en een rammelende maag.
De omslag: inzicht in emotie eten
Ze zat op de bank, het lege pak koeken naast haar. Wat baalde ze en wat voelde zich schuldig. Ze had weer eens haar troost gezocht in eten. Maar zoals altijd, had het maar even geholpen. Daarna kwamen de schuldgevoelens, de frustratie over haar lichaam, en het gevoel dat ze faalde als moeder en partner.
Ze keek naar zichzelf en zag de sporen van de stress en de korte nachten. Ze was er klaar mee. Klaar met de diëten die niet werkten, klaar met de ruzies thuis, klaar met het gevoel dat ze zichzelf niet was.
Toen herinnerde ze zich een artikel dat ze had gelezen over omgaan met emotie eten. Het ging over de link tussen emoties en eetgedrag, en over het belang van zelfzorg. Plotseling viel het kwartje. Ze at niet omdat ze honger had, maar omdat ze zich rot voelde. Ze gebruikte eten om haar emoties te verdoven, om de leegte en de stress te vullen.
Ze besefte dat ze niet alleen haar eetpatroon moest veranderen, maar haar hele leven. Ze moest beter voor zichzelf gaan zorgen, zowel fysiek als mentaal. Ze moest leren omgaan met haar emoties op een gezonde manier, zonder naar eten te grijpen.
Het was een eng idee, maar het gaf haar ook hoop. Ze wist dat het niet makkelijk zou zijn, maar ze was vastbesloten om het te proberen. Ze wilde weer de moeder en partner zijn die ze graag wilde zijn.
Leren omgaan met emotie-eten
Zo begon Sandra te werken aan een gezonde relatie met eten – én met zichzelf. In het begin was het even zoeken. Niet direct focussen op wat ze at, maar op waarom? Dat voelde vreemd. Maar met behulp van een eetdagboek begon ze patronen te zien. Ze merkte hoe vaak ze naar eten greep uit vermoeidheid, frustratie of gewoon omdat ze zichzelf even wilde troosten. Het viel haar op hoe snel ze zichzelf eten toestopte als de emoties opliepen – gewoon, om het even niet te voelen.
Die inzichten maakten haar niet meteen perfect, maar wel bewuster. In plaats van automatisch naar de kast te lopen, stelde ze zichzelf soms de vraag: “Wat heb ik nu écht nodig?” Soms was dat nog steeds iets lekkers. Maar steeds vaker koos ze voor iets anders – een korte wandeling, even bellen met een vriendin, of gewoon een paar minuten op de bank zonder schuldgevoel.
Ze begon ook praktischer te denken over zelfzorg. Na een late dienst dook ze niet meer meteen de woonkamer in om op te ruimen of gedachteloos een serie te kijken, maar kroop ze direct haar bed in. Uitslapen tot ze écht uitgerust was. De ochtendspits? Haar man en kinderen konden zich prima redden – iets wat ze zichzelf eerder nooit toestond te geloven.
En het werkte. Doordat ze meer sliep, voelde ze zich energieker en kon ze bewustere keuzes maken rondom eten. Ze herkende haar emoties sneller en leerde er anders mee om te gaan. De chaos in haar hoofd werd minder. En het mooiste? Ze voelde zich weer de moeder en partner die ze graag wilde zijn.
Herken je Sandra’s verhaal? Wil je meer weten over hoe je zelf kunt omgaan met emotie-eten en hoe je er grip op kunt krijgen? Lees dan mijn andere blogpost: